İç depremim.

Herkesin bir dönüm noktası vardır..
İnişleri,cıkısları ..
gelişleri,,
gidişleri ..


Her insan bir değildir . Öyle bir insan vardır ki ; hayatında herseyi eline yüzüne bulastırır. Her attıgı adım yanlış , her gelişi ,her gidişi gereksiz,geçersiz,amacsız..

Öyle bir insan vardır ki ,  kendi hayatını kendi basına yıkar,darmaduman eder...

O insan'ın bir dönüm noktası vardır , her insanın olduğu gibi..

Herkes dönerde , o dönemez...

Herkes o inişleri iner ,cıkısları cıkarda ..

O bir adım atamaz...

Öylesine zavallıdır ki . Öylesine acınası.

Doğdugundan beri hayatında tek bir adım ileri gidemez.

Ne beyin sakatlıgı vardır , ne bir engeli ..

O'nun hayatı baştan yanlıştır ...

Baştan yazılı kaderi , herkes bozarda ... O boz-ama-z...

Tanrığğm o'na yardım et. Elinden tut .

Çünkü  o'sadece sana muhtac...

Belki de ...

(!)

+ Nasıl bir duygu ? 

-Ne nasıl bir duygu?

 + O? çok özlüyormusun ? 

-Çok kötü.aci,hiç özlenmez mi ? bas ucumda..O yatağımız,o gezdiğimiz yerler..Birlikte uyuduğumuz geceler.Sence ben nasıl olayıım ?

 +Anlamıyorum ki ,geçmişimde kimse yok yasını tuttuğum..Sence neden yok ? Oysa bende yaralandım.. 

-Belki onlar'ın seni gerçekten sevdiğine inanmadığın içindir..Eğer ki gerçekten sevdiklerini hissetseydin su an seninde canın yanar,uykuların haram olur,için acırdı... 

 Belki de ...Sanırım bu daha acı..

Ben küçükken diye başlıcam bu sefer,sanırım küçüklüğüme inmem gerek,bugünümü anlamak için.Ben küçükken televizyonda türk filmi izlerken ağlamak için mutfağa saklanırmışım.Saatlerce ağlar,sonra meydana çıkarmışım...Annem ile babamın aşkını hiç anlamamıştım.Saatlerce didişirlerdi.Ben aslında aşk'ı hiç anlamadım.Cinselliği anladım,ten uyumunu,çekimini.Nefsi anladım,tanıdım.Ama aşk'ı henuz değil.Hiç aşık olmadım.Hala dönüp baktığımda isyeaann moduna bağlıcağım kimse yok.He onunla mı çıkıyomuş,allah mesut etsin modundayım. 

Çevremde hala aşk için üzülen ,gecenin bi vakti o' diye cümleye başlayan arkadaşlarım varken , ben hala kimseyi düşünemiyorum.Oysa ben türk filminden bile saatlerce ağlayan dugusal kız idim.Yoksa sadece filmlerde mi sevdim aşk'ı...Ordamı bıraktım.. 

Kendimdeki mantığı hala çözemedim,aşkların mı ömrü kısaldı,yoksa bende ki çivi çiviyi söker modülümü.Aslında hep buldum sanıyorum , bu sefer oldu . Bu sefer ölümüne... Ama çabuk öldü sevdiğim adamlar...Dünyamda,ülkemde,şeh rimde,semtimde,sokağımda,,içiimde...Önceleri daha çok saçmalarımla sapanlıyordum.En azından başıyla sonunu birleştirebiliyodum cümlelerimin.Şimdi aşkla başlayıp,umutsuzlukla bitiriyorum... 

...

Sanırım bu yüzden ; Aşk'a u-mutsuzluk gözüyle baktığımdan...Türk filmlerinin sadece televizyondan ibaret olduğunu sanmamdan..

 Son olarak ; Hani ölenle ölünmez derler ya, öyle bir şey işte.  Gidenle de gidilmiyor...